A noite aínda máis curta

Todavía aturdidos por las repercusiones que trajo consigo la proyección de los cuatros cortos de A noite máis curta del pasado miércoles, seguimos en nuestra nube. Y no pretendemos bajar de ella. ¿Os creéis que hacemos cortos por amor al arte, porque nos gusta contar historias, porque disfrutamos creando? No. Nosotros creamos por amor a nuestro ombligo, por vanidad, orgullo, soberbia! Nos encanta ser lisonjeros entre nosotros y que nos quieran y nos feliciten y nos aprieten las manos, por muy caros que nos salgan los pinchos y lo cargante que pueda resultar la cantidad de spam utilizada para promocionarnos.

Por eso, haciendo el papel de The Man Behind the Curtain, y sin el consentimiento de ninguno de los directores, estoy poniendo en marcha más ideas innovadoras, transgresoras y rompedoras para que en pocos meses volvamos a estar en el Principal aferrándonos al faranduleo que tanto gusta a la gente del audiovisual. Ahí van las propuestas para nuevos cortos:

Sigues siendo demasiado bueno para mí de Enrique Lojo. El director, contento con la acogida de su modesta obra, pretende dar un paso más ambicioso pero a la vez elaborado, por lo que esta continuación ya no tiene seis gags, si no que recopila hasta 42 situaciones increíbles, cada una más hilarante que la anterior. Humor lojonudo.

 

Caray, Pavloba de Fernando Sánchez. En esta ocasión, el protagonista del cortometraje, atascado de nuevo en el espacio/tiempo el día que Pavloba decide dejarlo, en lugar de sufrir por ella, decide darse un último homenaje… Sí, mucho sexo en la segunda entrega, dando todo un repaso al Kamasutra e incluso llegando a prácticas extremas, porque cada día es una nueva aventura y siempre retornarán al mismo punto de partida…

 

A culpa é vosa de Daniel Villaverde. Despois da tremenda acollida da súa primeira curta, Villaverde fala na súa seguinte produción das consecuencias do éxito inesperado, da inseguridade que sinte á hora de crear polo medo a repetirse, traizoarse ou non acadar o mesmo nivel. Todo isto tendo que lidiar agora con coñecidos que pasaban del reconvertidos en fans incondicionais pola aura de fama que lle rodea, con todo tipo de situacións delirantes á hora de saír unha noite compostelá.

 

O Chimpín das 3.10 de Pedro Díaz. Explotando o filón do pastiche western galego rural, nesta segunda entrega Mundo e Milhomes seguen cas súas loitas internas, tensos duelos de miradas, pero todo isto engadindo un novo argumento onde cobran máis protagonismo elementos esquecido na primeira parte, como chimpíns, vacas e tractores.

5 comentarios

  1. Dame un par de semanas para hacer las llamadas oportunas y me pongo con «Caray, Pavloba». Esta vez introduciré un personaje gallego, aunque como bien has dicho la práctica totalidad del corto será sexo, sexo y más sexo. Ha llegado el momento, estoy preparado!!

Deja un comentario